Dit is alweer mijn vijfde seizoen bij PIT. En ik kijk nu heel anders tegen improvisatietoneel aan dan toen ik begon. Voor die tijd had ik voornamelijk tekstoneel gespeeld, van zowel van bekende als minder bekende auteurs.

In het begin dacht ik dat het grootste verschil tussen improvisatie- en teksttoneel de tekst was. Misschien verklaart dat ook waarom ik toen (en nu nog steeds) moeite had met deze vorm van theater.

Robert

Voor mij zit de essentie van het  verschil voornamelijk in de overgave; bij teksttoneel ligt de aandacht erg op het aanleren (door je in te leven in een ander personage), terwijl bij improvisatie de aandacht ligt bij de overgave in het moment van spelen. En die overgave kan ik alleen bij een volledig vertrouwen in de groep.

En bij het publiek, want als je er op vertrouwt dat het publiek accepteert dat het ook wel eens helemaal mis kan gaan, dan kan die overgave ook het begin zijn van iets heel moois. En als ik deze lijn verder trek, dan kom ik vanzelf weer uit bij het leven zelf ;-).

Gelukkig zit het met het vertrouwen in de groep en het publiek helemaal goed en dat maakt het spelen bij PIT zo geweldig leuk.