Speler Franck over ons Betty Asfalt optreden.
Q & A met speler Franck.
Waar ken je Betty Asfalt complex van?
Voordat ik naar Nijmegen verhuisde heb ik ruim 16 jaar in Amsterdam gewoond en kwam toen af en toe in het Betty Asfalt complex. Ik kan me daar nog een try out van een voorstelling van Hans Teeuwen herinneren. Die was zo grof dat het publiek niet wist of ze daarom mochten lachen of niet. En daarnaast ken ik het natuurlijk als het theater van Paul Haenen.
Waren de verwachtingen hoog gespannen?
We hadden niet zoveel verwachtingen. We waren vooral benieuwd of we wel genoeg publiek zouden trekken omdat we in Amsterdam nog volstrekt onbekend zijn. Ook waren we bang dat we door het publiek te provinciaals zouden worden gevonden, bijvoorbeeld vanwege de zachte g’s. We gingen ervan uit dat het Amsterdams publiek nogal verwend is en gewend is aan hoog niveau theater. Daarom hebben we ons ook voorgenomen om er echt een topavond van te maken en ons van onze beste kant te laten zien. Voor mij was het nog wel extra spannend omdat er een aantal vrienden en collega’s van me uit Amsterdam in de zaal zaten, inclusief mijn baas. Het heeft gelukkig allemaal goed uitgepakt en we hadden een behoorlijk volle zaal.
ontspanning van te voren
Wat was er leuk aan van te voren?
De spanning vooraf, de lol tijdens de treinreis, struinen door Amsterdam, de gastvrije ontvangst bij het Betty Asfalt Complex, eten in een heerlijk Indonesisch restaurant. Het voelde net als een schoolreisje.
Wat is het verschil met de Lindenberg
Het Betty Asfalt complex is een nostalgisch theater, met ouderwetse stoelen en tafels en veel andere oude meuk. Dat maakt het ook gelijk gezellig en intiem. Het publiek zit ook bovenop het toneel. De sfeer voelt gelijk goed. De Lindenberg is veel moderner en daarom anders. Maar we voelen ons ook zeer thuis in de Lindenberg hoor, het meest nog in de Karolingenzaal omdat die ook lekker klein en intiem is. Het grootste verschil zit waarschijnlijk in het bijbehorende café: die was in het Betty asfalt complex knus en informeel. Dat kan je van de Lindenberg niet bepaald zeggen.
Antoinette en Franck
Hoe heb je het tijdens het spelen ervaren?
Het was heel fijn om dit theater te spelen. We moesten even op gang komen, maar hebben uiteindelijk een hele goede voorstelling gehad. Het was een mooie variatie van scènes. Sommige scènes waren absurd, sommige komisch, maar we hebben ook een paar hele mooie integere en kwetsbare scènes gespeeld. Ik heb zelf lekker gespeeld en dat gold voor iedereen.
Hoe was het gevoel erna?
Het gevoel erna was heerlijk. We hebben hele goede reacties gehad van het publiek, ook van mensen die ons nog nooit gezien hadden. Er was bijvoorbeeld een echtpaar uit Amsterdam die zelf fanatieke toneelspelers waren en die echt in de veronderstelling waren dat we een professioneel gezelschap waren en hier ons geld mee verdienden. Zo hoog vonden ze ons niveau. Dat vond ik een groot compliment. Toen ik uiteindelijk Amsterdam in liep om nog wat oude kroegen op te zoeken had ik een gelukzalig gevoel. Ik ben namelijk ooit in Amsterdam begonnen met toneel, namelijk pas op mijn 35ste. Ik moest terugdenken aan mijn allereerste toneellessen en realiseerde me hoe blij ik mag zijn dat ik toen die stap heb genomen. Hoe ik later bij PIT terecht ben gekomen en nog steeds onderdeel mag uitmaken van deze fantastische groep.
Hier zie je ons in de kleedkamer, net na het optreden. Mét reactie van Franck:
Applaus voor Elsa en technicus Gijs
Dit is de promo die we met z’n allen van te voren hebben gemaakt:
